Бұл жерде автор заманның жаман жаққа айналып жатқанын түсінді. "Азулыға бар заман" дегеніміз, адамдар ақша туралы ғана ойлап, бəрін ұмытқанын білдіреді. Ал "азусызға тар заман"-жақсы адамдар аз қалды дегеніміз. Бұрында қазақтар өзінің малын беріп, тамақ, киім сатып алатын. Қазақ халқы өте бауырлы болған. Бірақ басқа елдерден келген адамдар ақшаны ойлап тапты. Енді, қазақтар сол туралы ғана ойлай бастаған. Өзінің тату-тәтті өмірін ұмытып, ақшаны ғана ойлады.(Біздің апайымыз бəрін айтып берген)