Жүрегін шырақ етіп жандырған кім? 

Жырымен жан сусынын қандырған кім? 

Өзіне –өзі орнатып ескерткішті, 

Мұра қып, кейінгіге қалдырған кім? 

Ерте оянып , ойланып , ержеткен кім? 

Талабын тас қияға өрлеткен кім? 

Құбажан, құрбақан құм, құла қырда, 

Өлеңнің бесігінде тербеткен кім? 

Соқтықпалы, соқпақсыз жерде өскен кім? 

Үнінен әділдіктің лебі ескен кім? 

Арманын атандырып келешекке , 

Біздермен осы күнгі тілдескен кім? 

Тайсалмай, мыңмен жалғыз алысқан кім? 

Жауына найза сөзін шанышқан кім? 

Өзендей құйған барып көк теңізге, 

Лермонтов, Пушкиндермен табысқан кім? 

1-оқушы: Сахнаға Абай шығады. Рамазанов Айдын: 

Жүрегімнің түбіне терең бойла, 

Мен бір жұмбақ адаммын оны да ойла. 

Соқтықпалы , соқпақсыз жерде өстім, 

Мыңмен жалғыз алыстым, кінә қойма. 

«Көзімнің қарасы» әнін орындайды.